Hermien Meltzer en Amber Timp namen de eerste Gouden Giraffe vol verbazing in ontvangst. Ze waren nog maar net hun eigen bureau gestart en gingen er meteen met de hoofdprijs vandoor. Nu terugkijkend, realiseren ze hoe innovatief ze waren in die tijd.
De computer was er al wel, internet nog niet. De fax was nog het medium dat de brug legde van print naar digitaal. Als evenementenbureau organiseerde je vooral feestjes. In het beste geval met een gekende artiest op het podium, een buffet met gevulde tomaatjes en een continu stromende tap.
We hebben het over eind 1992 als Amber Timp en Hermien Meltzer hun bureau Timp & Meltzer Kommunikatie Produkties startten. Beiden geschoold bij John de Mol/Wentink Evenementen en vanaf dat moment op eigen benen.
“Wij hebben bij Frank Wentink superveel geleerd”, vertelt Timp. “En niet alleen wij. De man heeft een hele generatie organisatoren opgevoed. Het was bij hem altijd show op het hoogste niveau. Maar puur entertainment, zonder een inhoudelijke rode draad en wij wilden echt vanuit de inhoud denken.”
TV-show zonder uitzending
“Ik ben in ’83 bij Frank Wentink gekomen, Amber iets later”, memoreert Meltzer. “Het was toen nog een hele jonge markt. Je moest nog uitleggen wat events organiseren betekende. ‘Het is alles wat je ook in een TV-show ziet, alleen wordt het niet uitgezonden.’ Dat was de meest beknopte manier om aan te geven wat we bedoelde.”
In ’92 zagen beide het welbekende ‘gat in de markt’. Op het vlak van business-to-business waren evenementen nog niet gangbaar en met hun bureau wilden ze dat hiaat opvullen. Meltzer: “Ik denk dat we met zijn tweeën best wel uniek bezig waren. We bedachten dingen die nog nooit eerder waren gedaan.”
De eerste Gouden Giraffe
In lijn met die verdere professionalisering van het evenementenvak werd begin 1994 een vakblad geïntroduceerd: Event & Image. Bij de lancering werd direct ook een award aangekondigd voor de beste zakelijke evenementen; de naam in eerste instantie nog optioneel, maar uiteindelijk werd het de Gouden Giraffe.
Gall&Gall was de eerste klant van Timp&Meltzer en op aandringen van Event&Image stuurde ze deze case in voor de rubriek Campagne-register, het voorportaal tot het meedingen om een nominatie.
“We werden drie keer gebeld of we wel naar de uitreiking kwamen”, vertelt Meltzer. “Toen hadden we zoiets van ‘oké, laten we dan maar gaan’. Het was op het Leidseplein waar vroeger het casino zat, maar toen was het meer een nachtclubachtige setting.”
Timp: “Er waren niet zoveel mensen. Alleen vertegenwoordigers van de tien genomineerde bureaus.”
De verdere beschrijving die beide vrouwen geven van de avond, worden bevestigd door de foto’s en verslaglegging in Event&Image. Vol verbazing namen zij de eerste Gouden Giraffe in ontvangst. Het ongeloof droop ervan af, met name omdat ze als beginnend bureau enkele van de meer gevestigde namen hadden afgetroefd.
Giraffe nummer twee
Het jaar erop werd hun status bevestigd, met wederom een Gouden Giraffe. In 1995 werden er drie uitgereikt op basis van segmentatie in budget. In de categorie Medium Budget (tot 150.000 gulden) wonnen ze met een evenement voor Royal Nederland.
Voor deze tweede uitreiking waren de genomineerden gevraagd om een presentatie in te richten over hun case. Timp: “Iedereen had gewoon een soort bord gemaakt, de één nog mooie vormgegeven dan de ander, Maar het was wel heel traditioneel.”
Dat was niet aan ons besteed, aldus Meltzer. Dus werd de marketingdirecteur van Royal Nederland gevraagd of ze hem mochten tentoonstellen. En zo zagen de gasten de opdrachtgever op een rijk gedecoreerde gouden troon zitten, vergezeld van een acteur in suppoostpak en twee gouden beelden van paarden. Bijpassende, royale schilderijlijsten presenteerden enkele highlights. In twee geagendeerde tijdslots van elk anderhalf uur konden de gasten vragen stellen aan de marketingdirecteur.
Geen status, wel kinnesinne
De Gouden Giraffe stond in de kinderschoenen en enige status viel er nog niet aan te ontlenen, verduidelijken Timp en Meltzer. Dat kwam pas later toen de award vaker was uitgereikt.
Kinnesinne was er wel meteen. “Toen we voor de tweede keer wonnen kregen we veel commentaar van bureaus die dachten dat het doorgestoken kaart moest zijn”, vertelt Timp.
“We hadden gewoon goede ideeën”, vervolgt ze. “We zaten in de beginfase van een markt die professioneel werd en dat heeft ons natuurlijk de kans gegeven om met allerlei nieuwe concepten te komen. Samen met een paar andere goede bureaus waren we echt aan het pionieren. En dat andere organisatoren zich hebben laten ‘inspireren’ door onze winnende concepten, zegt ook al genoeg. We hebben indertijd een aantal concepten neergezet die blijkbaar nog steeds houdbaar zijn en waarop nog steeds wordt voortgeborduurd.”
Interactief dealer-evenement
Timp noemt de interactieve talkshow als voorbeeld. “Door Zwinkels decorbouw hadden we een tribune laten ontwerpen met palen waar lampen aan hingen. Als iemand een vraag wilde stellen ging het lampje aan en werd die geïnterviewd. Zo lieten we de mensen die in de zaal zaten en echt verstand van de materie hadden participeren in het gesprek. Dat was daarvoor nog niet eerder gedaan.”
“We deden ook dingen die nu nooit meer zouden kunnen”, vult Meltzer aan. “We moesten voor een dealer-evenement van Compact twee groepen van elkaar scheiden, dus hadden we voor een groep een soort survivaltocht door de kelders van Orpheus bedacht en aan het einde mochten ze dan vanaf het balkon de zaal in abseilen, als ze dat wilden.”
Timp: “We hadden een heel decor laten maken, waarbij we een fictieve bergcontour hadden gemaakt waarop we met een neonlijn de omzetontwikkeling van Compact weergaven. Die combinatie van entertainment en informatie was toen nog bijzonder. Het meest gebruikelijke was om bijvoorbeeld een jaren zestig feest te organiseren.”
Wat nu ook niet meer kan is een student een paar uur in een parachute die aan het plafond hangt laten bungelen en hoe de geleende four wheel drive zijn weg naar het decor heeft gevonden laten we beter onvermeld. Andere tijden zullen we maar zeggen.
Geboft met klanten
“We hebben in die tijd ook wel geboft met onze klanten”, stelt Meltzer. “Bedrijven die het wel met ons aandurfden en die open stonden voor ons soort ideeën. We hebben voor Compact echt de meest wilde ideeën kunnen uitvoeren en voor ‘Gall’ waar de twintig jaar lang de bedrijfsdagen voor hebben gedaan. ABN Amro idem dito. Zo hebben we eens de directie en het bestuur na de presentatie achter de bar gezet en die gingen biertjes tappen. Dat was in die tijd heel uniek.”
Timp: “We stonden met een vijftal bureaus ook aan het begin van een markt die volwassen begon te worden. In de tijd van het boek ‘De bitterbal voorbij’ van Rob Captijn. We kwamen eens in de twee maanden bij elkaar om met elkaar van gedachten te wisselen.”
De kentering
De vrouwen halen meer herinnering op van de vele originele evenementen die ze eind jaren negentig hebben georganiseerd voor hun klanten. Vaak ook met de inzet van vele (nu) bekende namen als Freek de Jonge, Alexander Pechtold, Dolf Jansen, Ali B en Eva Jinèk. Altijd gericht op de inhoud als onderdeel van het entertainment.
De kentering was 2001 met het barsten van de internetbubbel en de 9/11 aanslagen. Het jaarlijkse event sneuvelde bij de eerste bezuinigen, niet alleen om het geld, maar ook voor het imago.
Tot 2015 ging Timp&Meltzer door, inclusief een jaarlijks goede doelen evenement, tot beiden besloten om te stoppen met hun bureau. Meltzer is als freelancer nog wel actief gebleven in het vak. “Toch denk ik dan wel terug aan die tijd”, stelt ze. “. We hadden echt een vooruitziende blik. Wij deden het eigenlijk hartstikke goed.”
De winnende case
Gall&Gall creëert saamhorigheid
Gall&Gall wilde voor het eerst een evenement organiseren voor al het personeel, van winkelmanagers tot vakkenvuller en koos voor Timp&Meltzer. Het toen net gestarte evenementenbureau won in 1994 met dit personeelsevent de allereerste Gouden Giraffe.
Amber Timp: “Gall was onze eerste klant en die hebben we kunnen overtuigen van onze visie. Ze wilden gewoon een leuk feest. Wij zeiden: ‘Gebruik dat moment ook om als directie een bepaalde boodschap uit te zenden en de saamhorigheid te bevestigen. Iedere winkel is nu eenmaal een eilandje.’”
Kurkenspel en lippenstift
“We hebben een talkshow opgezet met een vermomde Sylvia Millecam die opeens hele kritische vragen stelde aan de directie. Op een gegeven moment begon Iedereen te lachen. Zo werd de boodschap gebracht op een manier die ook leuk was.”
“En om al die mensen die elkaar niet kenden met elkaar in contact te brengen hadden we het kurkenspel bedacht. Bij de uitgang van de plenaire zaal kreeg ieder een kurk met een nummer erop. Van elk nummer waren er vier. In het spel moest je de anderen vinden met hetzelfde kurknummer. Als dat gelukt was kon je in het midden een prijs ophalen. Bij het ophalen ging er telkens een sirene af, zodat iedereen ook een beetje werd geëntameerd. Er waren zelfs mensen die met lippenstift het nummer op hun gezicht hadden gezet, zodat ze snel werden gevonden.”
Acteurs tegen muurbloempjes
“We maakte ook gebruik van kleinkunstacteurs, die we op allerlei manieren hebben ingezet om iedereen erbij te betrekken”, vult Hermien Meltzer aan. “Die haalden vaak ook met spelletjes mensen bij elkaar en zorgden ervoor dat er geen muurbloempjes waren.”
